అసలున్నావో ,లేవో అనిపించే
నీ మౌనం నాకిష్టం.
సుదూరంగా నేను నీకు వినవస్తా ,
కాని, నా గొంతు నిను తాకలేదు.
నీ కనులు నిను వీడి పోయినట్లున్నయి
గాలిలో తేలుతూ,
ఒక చుంబన ప్రక్రియ మాదిరి
నీ అధరాలు మూతపడిపోయినాయి.
ఈ వస్తు సంచయమంతా
నా ఆత్మారూపమే,
అందుకే నువ్వు వాటినుంచి
నా ఆత్మ నింపుకుని నా వద్దకొస్తావు ,
నువ్వు నా ఆత్మ లాగ అగుపిస్తావు ,
నువ్వొక సీతాకోకచిలుక స్వప్నం
ఒక విషాదవాక్యం.
నువ్వెక్కడో సుదూరంగా ఉన్నట్లుండే
నీ మౌనం, నాకిష్టం.
నువ్వొక సుఖపు మూలుగు
నువ్వొక సీతాకోకచిలుక రవరవం .
సుదూరంలో నేను వినపడుతా,
నా గొంతు నిను చేరదు,
నన్ను శాంతపరచు , అపుడు
నీ నిశ్శబ్దంలో నేను శాంతిస్తాను,
నన్ను మాట్లాడనివ్వు , అపుడు
నీ మౌనం తో నేను సంభాషిస్తాను!
కాంతి లాగా దివ్యంగా ,
వ్రత్తం లాగా సంపూర్ణంగా,
నువ్వొక చిక్కటి రాత్రివి,
శాంతి తో నిండిన నక్షత్రాకాశానివి !
ప్రియా ! నీ మౌనం నక్షత్రాల మాదిరి
సుదూరంగా.. కానీ , సుస్పష్టంగా
అసలు నీ ఉనికే లేని నీ మౌనం నాకిష్టం
సుదూరంగా .. విచారంగా
నువ్వు చనిపోయినావనిపించే నీ మౌనం !!
ఒక్క మాటైనా చాలు, అప్పుడు
ఒక్క చిరునవ్వు చాలు .......
నా రోమాంచిత ఉత్ఖంటత, నా నిరీక్షణ
అంతా ఒక భ్రమ !!
No comments:
Post a Comment